1

Terug van weg geweest was ik een uur bezig met extra werkzaamheden. De natte groep om te beginnen want Isabel was hier en die kijkt niet zo nauw. Ik doe dat altijd bij het uitchecken zodat het hier schoon is bij het inchecken. Josephine stond op standje neutraal maar toen ik wat beter keek zag ik haar droevig kijken. Ik ben hier om het huis weer open te stellen voor gasten die vier dagen blijven. Het is zomertijd, een feest voor spinnen want er was helemaal niemand aanwezig. Ik denk aan Arna die vindt dat we meer verdienen dan wat we krijgen voor onze vrijwillige inzet. De komende tijd zal ik daar mijn best voor doen, weet nog niet hoe. Twee grote wespen heb ik buiten gezet, eentje die een paar keer binnen kwam gevlogen en eentje die boven zat. Hoornaar of koningin op zoek naar een geschikte plek om te nestelen? Ik heb ze op mijn manier aangepakt: raam open, glas met bierviltje. Een tientje erbij is het minste na tien jaar trouwe dienst.

2

Ik heb iets ontdekt en dat is het volgende: wat buiten is dat is binnen. Wat je niet wilt weten straal je naar buiten en ik vang ze onbewust op, die stralen. Vervolgens straal ik ze weer uit en dat heet spiegelen. Josephine heeft ook die gave zoals mijn moeder het benoemt. Zij ziet mij en ik denk dat zij het is die droevig is maar ik ben het zelf. Ze spiegelt mijn verborgen gemoed zonder oordeel zodat ik weet hoe ik mij voel. Daarom ben ik daar op die plek waar ik mijn rituelen uitvoer. Ik open de luiken en sluit ze weer, al tien jaar lang en ik weet niet hoe lang nog. Ook als het stopt neem ik dit mee want deze aanleg zit ook in mij. De bewustwording groeit en een tientje is zuiver symbolisch want het hele gebeuren is veel meer waard. Er is nog iets dat ik heb ontdekt maar ik ben het kwijt. Dat is ook iets dat ik weet: het komt vanzelf weer op mijn pad want het zit in me.

3

Ik ging met Bibi naar de koepel maar bus 105 rijdt enkel eenmaal per uur in de vakantie. Om de tijd te doden liepen we door het Centrale station en namen twee keer de lift. Dat vond ze heel interessant omdat ze van glas zijn, keek haar ogen uit en kwam in beweging. Twee keer omhoog tot we aankwamen bij Sonsbeekzijde waar we op bus 10 wachtten. We liepen langs de boerderij van Willem waar de Veluwse heideschapen geschoren waren. Eenmaal aangekomen wou Bibi niet mee naar binnen en doorlopen. Tati was er nooit op zijn gemak, die begon altijd te piepen als ik hem even alleen liet, net als Ayla. Haar heb ik een keer per ongeluk in de schuur opgesloten en was haar kwijt. Drys was bang voor de ijzeren grendels en ging op de trap voor deur zitten wachten tijdens het ont- of vergrendelen. Zodra we binnen waren verloor hij me geen minuut uit het oog. Alle honden behalve Lisa zijn bang om naar binnen te gaan en ook dat is projectie.

4

Bibi in het open veld met de dansende beuken nog voor het maaien, een paar dagen voordat Lilly werd aangereden en overleed op 13 mei, de 100ste geboortedag van mijn vader. Ik weet nog dat die gasten een gebedskaars achter lieten, op moederdag was dat, 12 mei. Sindsdien is er geen dag voorbij gegaan waarop ik niet aan haar heb gedacht en ondertussen was ik dit moment kwijt. Het maaien op 23 juni luidde de zomer in en de vakantie waarin het meestal heel rustig is hier https://youtu.be/zclgitvedmg?si=3DalIFcdMAM6UbLc . Vandaag – dinsdag 30 juli – gaan we daar weer heen om gasten in te checken. Het is bloedheet en daar houden wij beiden helemaal niet van. Daarom laat ik de luiken dicht, althans die op het zuiden. We nemen de bus en lopen zoveel mogelijk onder de bomen door wat niet zo moeilijk is in deze omgeving.

5

Nog een ontdekking die heel alledaags is en toch niet zo bewust in ons dagelijkse leven. Ik werd als kind geschept door een Volkswagenbusje voor de ogen van mijn moeder die me na school stond op te wachten voor het raam. Ik vloog door de lucht en lag op de grond en zij rende naar me toe en pakte me op. Ik lag op de bank in de voorkamer en werd wakker met een flinke buil op mijn voorhoofd. Een jaar later werd Jolanda Grevinga geschept door een busje van het groenbedrijf van de gemeente. Ze heeft dat niet overleefd en ik zie haar nog liggen in de kist, in een groene fluwelen jurk. Met bruine vlekken in haar gezicht lag ze daar terwijl de hele school langs liep. Ze was mijn vriendin van de kleuterschool en ik vergeet haar nooit. Nu de ontdekking: tijdens het wekelijkse uurtje snoeien in de Steenstraat viel ik achterover. Vervolgens vertraagde de tijd en kon ik mij voorbereiden op de val zodat ik goed neerkwam. Dat heb ik geleerd toen ik vijf jaar oud was en zie dat vaak terug in films: slow motion.