1

Op 13 februari 2019 kreeg ik een bank thuisbezorgd via mijn balkon aan de voorkant. Ik dacht nog ‘buurman schrikt zich te pletter’ komt er opeens een verticale bruine bank langs. Die datum zit in mijn geheugen gegrift omdat hij de volgende dag – Valentijnsdag – dood werd aangetroffen. Belinda stond in zijn deuropening toen ik thuiskwam na de dagelijkse ronde met Ayla, het was al donker. ‘Niet schrikken Monique’ en ze vertelde dat Erwin in een plas bloed lag en overleden was. Die ochtend vroeg had ik wel vreemde geluiden gehoord daar beneden. Er ging geen alarmbelletje rinkelen want ik hoorde meer dan ik wou horen van hem. Zijn gebonkt tegen de houten vloer bijvoorbeeld als hij met zijn vriendin lag te krikken in zijn bed met spiraalbodem. We waren niet meer on speaking terms sinds de zomer van 2018 ‘met jou zal ik geen rekening meer houden’. Dat riep ik vanaf mijn achterbalkon toen Erwin begon te schelden omdat hij precies daar zat waar ik mijn planten water gaf. Zijn ingeklapte paraplu lag op de marmeren trap in de hal, er stonden agenten toen ik even later wou passeren. Men vroeg of ik wat wist van de wietkwekerij in de kelder van het huis. Dat wist ik niet maar dat had ik wel geroken want die geur ken ik, trof haar aan in mijn ketelhok. Er werd met elektra gesjoemeld door een mannetje dat zogenaamd vanwege de wasmachine in de hal stond te kloten. Het huis werd afgesloten voor vrienden en familie – een zoon – en hij werd afgevoerd. Er stonden kaarsen in de brede vensterbank waarachter hij altijd praatjes maakte met voorbijgangers. Ondertussen keerde de rust terug in mijn huis, was enkel opgelucht en ging niet naar zijn uitvaart omdat we vijanden waren geworden. Hij had vooral heel veel last van mij en dat liet hij weten, het pop-icoon zoals ik hem noemde. Ik bezorgde hem geluidsoverlast vanwege mijn geklus aan de woning die totaal uitgewoond was. Nummer 8 was ik op de lijst van gegadigden voor dit huis dat me toeviel in de zomer van 2013. Ik was degene die zo gek was om renovatie aan te gaan.

2

Bank staat midden in de ruime woonkamer om het bekleden gemakkelijker te maken. Dat wil maar niet vlotten terwijl ik het zelfs als doel had gesteld. De stof ligt al een jaar klaar en op de vloer ligt een vierkant stuk tapijt dat dient als knipondergrond. De rugkussens zijn al wel klaar omdat die van belang zijn voor de dagelijkse meditatie. Ik zit er met mijn billen op tijdens de tweemaal per dag 20 minutensessies. Die heb ik bekleed met andere – blauwgroene – stof die kleurt bij het plafond. Het was de bedoeling om hoezen de naaien van batikstof maar dat heb ik laten varen. Het oorspronkelijke – bruine – linnen had ik deels nog nodig als patroon maar grotendeels afgevoerd. Het bijgeleverde kleed dat over de bank had gelegen zat vol met motten, een heel nest. Het zat in een doos in de kast en ik wist niet dat dit de oorzaak was van de mottenplaag in mijn huis. Die duurde lang en heeft me dagelijks bezig gehouden voordat ik op Zen Meditatie ging. Elke dag twee keer met de vochtige zwabber in het rond, langs de plafonds en over de muren. Tijdens het ontmantelen van de bank kwam ik nog veel meer motten tegen die daar huishielden. Een goeie reden om ook die laatste lappen die als patroon dienden weg te gooien. De bank is immers recht-toe-recht-aan, een meetlint is voldoende. De zitkussens heb ik al voorzien van gevulde binnenhoezen zodat je niet op het schuimrubber zit. Wat hield me tegen om deze klus te klaren? Eerst de werktafel vrijmaken bijvoorbeeld die omringt is met spullen. Met name schoenen en daarom heb ik een schoenenkast ontworpen die achter de bank komt te staan. De schappen liggen gebeitst klaar om gemonteerd te worden. Daarvoor moet ik één voor één met ze naar het souterain om inkepingen de zagen. Dat wil ik hier niet doen vanwege het stof dat er bij vrij zal komen. De vloer is niet recht en daarom zal deze hoekkast in eerste instantie scheef komen te staan. Het is niet gemakkelijk en bovendien maken de muren geen hoek van 45 graden maar 47. Dat is extra veel en moeilijk werk dat eerst moet gebeuren voordat de werplek vrij komt.

3

Ik woon hier al 10 jaar – bijna 11 – maar het huis is nog steeds niet klaar. Ik ben een heel eind opgeschoten, dat weer wel. In den beginne was het hier dus helemaal uitgewoond en dat is de oorzaak van mijn inspanning. In de woonkamer zat op de zijmuren een dikke laag behang die donkerbruin geverfd was. Op de buitenmuur met de ramen en balkondeuren zat gipsplaat waar het behang deels van was afgetrokken. Dat gips was ernstig beschadigd en het behang dat er nog zat ging niet gemakkelijk los. Bovenaan het gips – tussen het gewelfde plafond en de muur zat een dikke reet die een donkere streep gaf. In de slaapkamer waren de muren kaal tot op het gipsplaat dat er eveneens niet uitzag. Die ruimte aan de achterkant werd hobbyruimte genoemd en waar nu de keuken zit was de slaapkamer, op de tekening. Het stonk daar naar riool en dat kwam doordat er een scheur zat in de afgesloten afvoer die daar onder de vloer zat. Dat weet ik doordat iemand met een camera onder de vloer kon kijken. Daar zat ooit een badkamer en een toilet, die zijn verplaatst na de opdeling van het huis in appartementen. In de slaapkamer zat de aansluiting voor de wasmachine op de plek waar een bed kon staan, zonder aardestopcontact. De vloer bestond uit een laag spaanplaat van het goedkoopste soort dat over een hobbelige ondergrond gelegd was. Vanwege een vroegere lekkage bij de bovenburen was er eentje zwart van de schimmel. Daar kon je niet gaan slapen dus de eerst weken sliep ik in de woonkamer. Daar stond een keukenblok in de hoek die ooit afgeschermd werd door een muurtje op ooghoogte dat was weggehaald. De lijst van gebreken in het huis is als een gebed zonder eind maar ik geeft nog wat details. In de badkamer zat de wasbak los van de muur, net als de douche-kop en de ketel was stuk. Het eerst weekend had ik geen warm water gehad als ik geen grote bek had opgezet. De klusjesman van Mooiland wou om 16.30 uur naar huis maar ik hield hem tegen. ‘Ben je nou helemaal gek geworden?’ vroeg ik hem.

4

Als je haar ziet denk je meteen: daar staat een Turkse vrouw. Zij komt uit Ankara maar ik vind haar Hollandser dan Hollands en dan ik zelf ben, een Tukker. Haar hond Berdoes was bevriend met mijn hond Tati en daarom ken ik haar. Eigenlijk kennen wij elkaar via Emmy en die ken ik ook via haar hondje Makker. Emmy hield een Tupperware Party waar Sehra ook bij was die indruk maakte op mij. Ze kocht een kaasdoos en vertelde over haar met Hollandse kaas gevulde koelkast. Beiden wonen op Sint Marten, de wijk die grenst aan Sonsbeek waar ik elke dag naar toe liep met Tati. Daar kwam ik ze tegen en dat contact breidde zich schoorvoetend uit. De bank heb ik van haar gekregen omdat zij op haar beurt een Chesterfield kreeg die ze beter vond passen in haar interieur. Ik dacht nog: deze bank zit van geen kant toen ik ooit bij haar op een tuindag was. Ze vroeg vrienden om haar te helpen met snoeien en dergelijke met een feestje na afloop. We gingen eten en life muziek luisteren in de voorkamer waar de bank stond en dat is het moment waarop ik dacht wat ik dacht. Hier kan ik niet op zitten zonder kussen in mijn rug vanwege het ruime platte zitvlak. Enfin, je kunt er heerlijk op liggen, dat weer wel en dat heeft zij gemist sinds de bank bij mij staat. Voortaan heb ik een couch waar ik op kan slapen, wat ik veelvuldig heb gedaan.

5

Eline vond de bank heel mooi zo en daarom liet ik het vooralsnog. Ze kwam logeren en dit is niet wat je denkt want ze slaapt in mijn slaapkamer. Dat zijn we gewend doordat zij meestal samen met haar vriend Lex bij me komt. Dat was een poosje anders vanwege haar opleiding tot Soulsinger. Die vond voor een deel plaats in Ubbergen bij Nijmegen in de Refter en sindsdien kwam ze hier als het weer zover was. Het is fijn dat ze haar eigen ruimte heeft en ik vind het fijn om op mijn bank te slapen. Ik ben meestal vroeg op en zo kan ik rustig wakker worden in mijn ruime woning voordat zij opstaat.

De blauwe stof is heel stevig en dat maakt de kussens minder zacht waardoor ik slecht sliep die eerste nacht. De tweede nacht sliep ik beter door een wollen dekbed opgevouwen onder het hoeslaken te leggen. Enfin, nu heb ik de rest van de stof geknipt en met knopspelden bevestigd, de kussens er weer opgelegd want zo gaat dat. Ik zal niet in één keer doorgaan want daar word ik niet blij van. Ik had precies genoeg stof gekocht om alle delen uit één stuk te knippen en word daar wel blij van. Nu nog de stroken knippen waar de touwen doorheen gaan rondom de staande zijkanten, als je begrijpt wat ik bedoel. Daar zijn de resten goed voor die opgerold voor de bank liggen, was ik vergeten. Deze onderneming kost een vermogen aan energie waar ik van bij moet komen en mezelf weer moet opladen. De volgende stap is het naaien van de delen tot een geheel wat veel denkwerk oplevert. In deze fase zit ik nu, ben er op de achtergrond continue mee bezig, in mijn hoofd. Eerst de rugkussens van hoezen voorzien, gemaakt van levendige Afrikaanse wasdruk. Het lichte blauw-groen dat overeen komt met de hoofdkleur van het plafond zal verdwijnen achter vrolijke motieven. Zodra de bank klaar is komt Wil kijken, heeft ze beloofd. Met haar heb ik de stof gekocht in Oosterhout, dichtbij Nijmegen die spijkerstof uitstraalt. Het schilderij van Jeroen dat achter de bank staat heeft een extra betekenis gekregen. Het lijkt op dat kinderspelletje met verschuifbare vakjes die samen een afbeelding vormen. Vier maal vijf vakken is twintig in totaal en dat doet me denken aan dagelijks twee keer twintig minuten mediteren. Het heet ‘Boeddha in gesprek met Jezus’ gekregen voor mijn verjaardag in 2013 en weer terug van weggeweest, in mijn woonkamer.

5

Voordat ik verder ga met Bank geef ik Möbel een flinke beurt. Die heeft ook een verhaal dat minstens zo boeiend is. Dit is de tweede keer dat ik de stof ga vervangen na het bruine leer van oorsprong. Ik vond een rood/roze/bruinige stof voor buitenmeubels op de markt waar ik acht jaar plezier van had. Het geweven linnen met raffia is plakkerig en verkleurd, aan vervanging toe. Dit keer zal ik ook de binnenkant aanpakken, de vulling vervangen en het spandoek. Vandaag alle nietjes verwijderd en moertjes aangedraaid. Het skelet ligt op het kleed, klaar voor de start en de moeite waard.  De stof waar ik mijn vorige bank al eens mee heb gestoffeerd ligt klaar op voor hergebruik.

In het kort waar ik deze fauteuil vandaan heb en mijn motivatie voor deze renovatie. Möbel was van Kees en bij hem heb ik er wel eens in gezeten. Zelf zat hij meestal op de grond in lotushouding, zo was Kees: mijn goeroe. Na zijn dood in 2005 werden zijn meubels op straat gezet voor de liefhebber. Emmy woonde – nog steeds – om de hoek en gaf Möbel een plekje in haar huis. Ze erfde nog een stoel, van haar schoonvader en gaf mij deze die erg lekker zit. Het heeft mijn leven verrijkt, een echte vriend, de draaistoel die kan wippen en in drie standen kan worden gezet. Het bruine leer was niet meer zo mooi en in 2016 heb ik het vervangen. Dat weet ik omdat Tati er nog bij was, maar niet meer heeft meegemaakt dat ie af was. 

6

Möbel heeft er voor gezorgd dat Afrikaanse Wax weer terug in de kast ging. Die matcht niet met de nieuwe stof van de vorige bank die nu klaar ligt voor hergebruik. Wel heb ik een prachtige Indiase met de hand gemaakte voile gevonden met afbeeldingen van olifanten. Geen olifant of ander versiersel is hetzelfde en de vele glimmers vormen geen beletsel voor gebruik. De lap is rijkelijk geborduurd met gouddraad en ligt ruim om de rugkussens ingestopt aan alle kanten. Zeg dus niet ‘hé, er gebeurt helemaal niets!’.

7

inmiddels heb ik weer een doel gesteld, in het kader van de Zen Meditatie. Het doel is ‘ik wil meer inzicht krijgen in het sociale verkeer’ en heb dat op een kaart geschreven. Die ging in een envelop in de kluis van de Zendo, om de komende periode aan te werken. Möbel is daarbij een leuke bijvangst: de stoel van Kees , voormalig priester bij de Oud Katholieken. Op zijn 50ste schoolde hij zich om tot maatschappelijk werken: in het sociale verkeer! Ik heb veel van hem geleerd en via hem is Tati in mijn leven gekomen. Daar ben ik hem eeuwig dankbaar voor.