Het zegt je waarschijnlijk niks maar het is de plek waar ik herboren ben.

In 1984 vond ik na een lange zoektocht een heerlijk kraakpand aan de Amsterdamseweg, nummer 40-42 in Arnhem. Naast ons huis lag het braakliggende terrein van Neproma, waar een poetsdoekenfabriek stond, die net gesloopt was. Het huis naast ons was net niet van de sloop gered, een half afgebroken bouwval. Het gebied ligt pal achter het centrale station, een stuk grond dat op den duur door de natuur werd heroverd. Ik heb mij verbonden met die plek en denk aan dat huis als ik op weg ben naar Boschveld, een heel eind verderop. Ik fiets daar langs het spoor, door het gebied heen dat ooit onze tuin was. Daar werd ik, Twents meisje ‘ik kom uut Losser en ik weet van niks’ een Arnhemse, geworteld in deze stad aan de Jansbeek. Het huis is gesloopt, het station is verbreed met spoor 11 dat over onze oude keukenvloer ligt en heet nu Centraal Station, de Gletsjer.

Langs ons tuinpad verscheen het gebouw van Breedband, en binnenkort wordt hier een rijtje Arnhemse Heerenhuizen gebouwd. Het zal mij benieuwen.