Als kind speelde ik graag met poppen, klom in bomen, bouwde hutten en speelde met de racebaan van mijn broer. Mijn dikke bos rode krullen werd regelmatig kort geknipt, en werd dan vaak voor jongen aangezien. Mijn moeder zei: elk kind is anders, dankjewel ma, ik ben niet helemaal gezwicht voor de sociale druk, dankjewel Pipi Langkous, jij deed ook meer dan de meisjesdingen. ‘Je speelt met poppen, je bent een meisje’, offe ‘je speelt met auto’s, je bent een jongen’. Iedereen heeft een mannelijke en een vrouwelijke kant, en soms is het verschil niet zo groot.