De leeuwerik is terug!

We spraken af op parkeerplaats ‘de Brandtoren’ dichtbij het Lege Gebied zoals ik het noem voor een avondwandeling. Doremieke pikte me om 18.50 uur op bij de rotonde in Rheden waar ik net met de trein was aangekomen, net als Herman. Haar man was er ook bij met de honden Lily en Izzy, en Myriam. Daar wachtten we op Gerlinde en nog een poosje op twee dames die het niet konden vinden, zodat we zonder hen vertrokken. We liepen in de richting van het bronzen beeld ‘Highlanders’ dat sinds 2013 in the middle of nowhere staat. Onderweg vertelde Door dat Gerlinde ‘uitbehandeld’ is en dat kleurde mijn beleving van de wandeling. Ik dacht aan mijn eigen chemo in 2011, waardoor ik mij afschermde van opgetogen sfeer in de groep. Plotseling dacht ik de veldleeuwerik te horen, die er een hele poos niet meer was, en zag ze net als de vogeltjes vliegen die ik zo lang niet heb gezien op de Veluwe.

We gingen naar dit stille glooiende gebied op een moment waarop ik van slag ben vanwege familieperikelen. Het heeft met de reünie te maken die we vanwege de 100ste geboortedag van mijn vader gepland hebben, in 2024. Ik heb al 23 jaar geen contact met mijn jongste broer Mark en af en toe moet het verdriet er uit. Voor het slapen gaan stuurde ik een vraag naar mijn onbewuste brein ‘wat moet ik hiermee?’ en kreeg de volgende ochtend antwoord ‘van los zand kun je geen toren bouwen’.